Ik maakte kennis met de ondersteuning van onderwijs aan Afrikaanse kinderen doordat ik bijna tegelijkertijd door twee verschillende personen werd benaderd. Een van hen was mijn 10 jaar oude dochter die een deel van haar maandelijkse toelage besteedt aan de opvoeding van een klein meisje in Congo dat ook 10 jaar oud is. Haar offer was zeer ontroerend en het vervulde me met grote trots dat zo'n klein mensje wel ziet en begrijpt dat iets natuurlijks in de westerse wereld elders een schat en een zeldzaamheid is. 
Min of meer tegelijkertijd kreeg ik bezoek van Jim de Jager die donateurs verzamelde voor een Afrikaanse school. Zonder na te denken zei ik ja omdat er niets toevallig is, dus ik was er zeker van dat het een reden had dat ik weer in dit project "struikelde" en ik zou een aantal taken hebben, hoewel nog niet duidelijk wat ze zouden zijn. Na de rally gaf Jim een gedetailleerd reisverslag over de situatie daar. De taak kreeg al snel vorm - ik zou niet alleen een voorstander zijn van dit mooie programma, maar ook een actieve deelnemer.